Androgynia - kiedy kobiece i męskie cechy się mieszają

Androgynia - uroda androgynicznaKażde dziecko uczy się potocznej definicji „kobiecości” oraz „męskości”, dowiaduje się, co jest typowe dla dziewczynek, a co dla chłopców i w tym wzrasta. Niekoniecznie są to stereotypy, to pewien rodzaj definicji kobiety i mężczyzny, typowych dla nich cech oraz zachowań. Współcześnie jednak coraz częściej obserwujemy mieszanie się cech typowych, co skutkuje zwiększeniu popularności pojęcia androgynii, czyli łączenia w sobie cech zarówno typowych dla kobiet, jak i mężczyzn.

Historia pojęcia androgynii

O androgynii pierwszy wspominał już… Platon! Twierdził on bowiem, że nie istnieją dwie płcie lecz trzy. Pierwsza z nich to płeć żeńska, druga oczywiście męska, a płeć trzecią stanowi osoba, będąca niejako „zlepkiem” obu poprzednich. Do lat 50-60-tych pojmowanie płci było jednak inne, obejmowało wyodrębnienie cech typowo kobiecych i męskich oraz postawienie ich na dwóch biegunach. Kobiety postrzegano jako osoby troskliwe, delikatne, empatyczne, opiekuńcze, skłonne do poświęceń oraz reagujące emocjonalnie. Z kolei mężczyźni określani byli jako osoby zdecydowane, przywódcze, pewne siebie, racjonalne w poodejmowaniu decyzji ale i przejawiające tendencje agresywne w słowach i działaniu. Zmiany społeczne przyczyniły się do zmian: jak pokazują badania obecnie coraz częściej mamy do czynienia z osobami androgynicznymi, czyli łączącymi w sobie cechy typowe dla płci żeńskiej oraz męskiej. Jak to wygląda w praktyce?

Jaka jest androgyniczna kobieta?

Androgyniczna kobieta łączy w sobie cechy typowo kobiece, czyli czułość, delikatność i wrażliwość z cechami typowo męskimi. Jest więc osobą zdecydowaną, pewną siebie, niezależną, zaradną, świadomą siebie i swoich zalet. Takie kobiety są bardzo aktywne, umiejętnie łączą rolę żony i matki z robieniem kariery zawodowej. Stawiają także na samorozwój. Androgynię widać nie tylko w zachowaniu ale i w stylizacjach kobiet. Nie oznacza to, że panie pozbywają się swojego seksapilu, wręcz przeciwnie ale inaczej go podkreślają. mogą decydować się na łączenie szpilek z garniturem czy spodnium, wiązanie apaszek jak krawatu, wybierać swetry typu oversize do legginsów. Umiejętnie łączą w ten sposób styl męski oraz kobiecy.

Jaki jest androginiczny mężczyzna?

Z kolei androginiczny mężczyzna jest osobą silną i zdecydowaną ale także czułą, troskliwą i wrażliwą. Jest opiekuńczy w stosunku do kobiety oraz empatyczny. W podejmowaniu decyzji zaczyna on częściej kierować się uczuciami. A co ze stylem androginicznego mężczyzny? Spokojnie, panowie nie decyzją się na wykonywanie makijażu ani dobieranie typowo kobiecych dodatków. Mogą jednak wybierać delikatniejsze, wręcz pastelowe kolory, np. koszuli, co pozwala stworzyć wysmakowaną stylizację na wiele okazji. Panowie zdecydowanie chętniej sięgają też o delikatne materiały, w tym kaszmir czy len.

Mocne strony osób androgynicznych

Androgynia może okazać się mocną stroną z uwagi na zdolność tych osób do posługiwania się sposobami działania, charakterystycznymi dla obu płci. Kobiety potrafią więc reagować emocjonalnie ale i dokonać racjonalnego oglądu sytuacji. Z kolei mężczyzna działa pewnie i zdecydowanie ale i jest tolerancyjny oraz empatyczny. Są w działaniu i myśleniu bardziej plastyczne, co sprawia, że cechują się wyższą odpornością za stres oraz większą pewnością siebie.

Uwaga na stereotypy!

Jako, że nasze społeczeństwo nadal dość chętnie sięga po stereotypy, tak i androgynia może prowadzić do sztywnego myślenia i np. postrzegania androgynicznych kobiet jako osób pozbawionych seksapilu, typowo „męskich”, a androgynicznych kobiet jako osób homoseksualnych. Nie jest to poprawne myślenie. Androgyniczna kobieta nie przypomina mężczyzny, nie ubiera się „po męsku” ani nie próbuje stłumić w sobie kobiety. Z kolei mężczyzna nie stylizuje się na kobietę. To osoby świadome siebie, swojego kobiecego i męskiego pierwiastka. Zmiany w modelu rodziny oraz nieco innym pojmowaniu podziału ról w związku przyczyniły się do wymieszania cech damskich i męskich oraz przejmowaniu niejako nowych ról. Kobieta jest dziś także matką i żoną ale również czynnym zawodowo pracownikiem, osobą dążącą do założenia szczęśliwej rodziny ale i do samorozwoju. Obliguje to kobiety do bycia osobami pewnymi siebie, dążącymi do niezależności. Z kolei mężczyzny są bardziej angażowani w życie rodzinne, w wychowanie dzieci. Stają się świadomymi mężami, ojcami, dzieląc się z partnerami zadaniem utrzymania rodziny. Dlatego właśnie coraz więcej mężczyzn odkrywa w sobie cechy, charakterystyczne wcześnie jedynie dla kobiet, takie jak delikatność, czułość czy wrażliwość na krzywdę innych.

Skąd się bierze androgynia?

Genezy androgynii opatruje się w wychowaniu. Jeśli dziewczynka wychowywana była na osobę świadomą swoich możliwości oraz z odpowiednim poziomem samooceny, istnieje duże prawdopodobieństwo, że jako osoba dorosła będzie zarówno kobietą delikatną, jak i pewną siebie. Typowa kobieta uczona jest bowiem, że rolą damską jest wychowywanie dzieci oraz prowadzenie domu, nierzadko z pominięciem własnych potrzeb. Z kolei androginiczni mężczyźni w dzieciństwie doświadczali miłości i czułości zarówno ze strony matki, jak i ojca. Typowy mężczyzna bowiem wychowywany bywa z wykorzystaniem zbyt surowych norm.

Czy warto wychowywać dziecko aby w przyszłości łączyło cechy męskie i kobiece? Okazuje się, że tak i jest to podyktowane zmianami w społeczeństwie. Mając na uwadze definicje androgynii pamiętajmy, jak istotne może być w przyszłości dla naszego dziecka wyzbywanie się stereotypowego myślenia. Jego siłą będzie zaś posiadanie umiejętności radzenia sobie w każdej sytuacji z wykorzystaniem typowo „damskich” i „męskich” sposobów.

Źródła:

Marlena Mokras
Kobieta, mama, żona, psycholog, pedagog, nauczyciel - kolejność nieprzypadkowa. Pasjonatka zdrowego stylu życia, lubiąca (chyba jak każda kobieta) śledzić trendy modowe i urodowe.

Komentarze